Glava šećera, Hrist Spasitelj i Kopakabana pridružili se listi prirodnih i kulturnih spomenika o kojima brine UN.
Rio de Žaneiro, slavan svuda u svetu zbog statue Hrista Spasitelja, brdu Glava šećera i plaži Kopakabana, uvršćen je na Uneskovu listu kao objekat kulturne baštine. On je daleko najpoznatiji od osam novih istorijskih i prirodnih mesta koje je Unesko označio kao izuzetno značajno nasleđe planete.
Ova organizacija je na 36. zasedanju u Sankt Peterburgu priznala i umetnički značaj Rija, njegovu snagu da nadahnjuje muzičare, pejzažiste i urbaniste. Na sajtu Uneska piše da je ovaj brazilski grad na moru, dugačkim plažama, brdima i baštama stvorio kulturu življenja na ulici, u prirodi, pored vode. Rio je za stručnjake svetske organizacije urbanističko, umetničko i svako drugo, pa i prirodno čudo, između ostalog i zbog stene neobičnog oblika, brda poznatog kao Glava šećera, a ponekada i kao „grba”.
Žig Uneskove baštine sada nose i rudarska mesta u belgijskoj oblasti Valonija, neolitsko nalazište u Turskoj, čadska jezera, nacionalni park Sanga, koji se prostire u tri afričke države i Zapadni Gati, planine u Indiji, inače starije od Himalaja.
Po neobičnosti se među „pridošlicama” na listi izdvajaju seoske kuće iz 19. veka u Švedskoj, svedoci velikog bogatstva tadašnjih farmera koji su, umesto da naručuju platna, angažovali umetnike da slikaju direktno na zidovima. Nameštaj jarkih boja, i plava i ljubičasta rezbarija posebno se ističu u velikim gostinskim sobama. Redak prizor jeste i poslednja novina sa Uneskovoj listi, površina od 512 hektara u Kini sa fosilima koji svedoče o morskom životu od pre 530 miliona godina, piše “Politika“.
To je 43. kineska atrakcija na listi. U nesvakidašnje prizore spadaju i strme padine u regiji Dazu, u koje su umetnici klesali skulpture od 9. do 13. veka. Raritet umetnosti u kamenu govori današnjim generacijama kako se živelo u tadašnje vreme, a ujedno je i spomenik budizmu, konfučijanizmu i taoizmu. Dah oduzima i Tivanaku, odnosno ostaci ovog predhispanskog grada u Boliviji, sa očuvanim zidinama i skulpturama koje datiraju od 500. do 900 g. n. e.
Daleko mlađi, ali gotovo isto tako napušten kao i Tivanaku jeste čileanski grad Sevel, koji je jedna američka rudarska kompanija podigla 1905, visoko u Andima, za potrebe svojih radnika. Rudarsko mesto na visini od 2.000 metara izgrađeno je na strmom terenu do koga bi se teško stiglo automobilom, ali danas je ionako napušteno – većina stanovnika je otišla sedamdesetih godina 20. veka, posle nacionalizacije rudnika.
Daleko od bilo kakve ljudske naseobine, okružen rekom i planinama, sačuvan je i minaret Džam, visok 65 metara. Unesko ga je uvrstio na listu kulturne baštine kao izuzetan primerak tamošnje arhitekture 12. veka.
Lista Svetske baštine uključuje 962 mesta. Od toga su 745 kulturna, 188 prirodna i 29 „mešovita” blaga iz 157 zemalja. Među kontinentima apsolutni rekorder jeste Evropa koja se skoro 400 puta našla u društvu odabranih, a među zemljama Italija sa 47 posebnih lokaliteta.
